نبرد صفیناز ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزادپرش به: ناوبری، جستجو در ۱ صفر ۳۷ (قمری) نبردی سنگین میان حضرت علی و معاویه که در شام ادعای خلافت کرده بود، در محلی به‌نام صفین که در ناحیه غربی عراق میان بالس و رقه است رخ داد. در آغاز خلافت حضرت علی، معاویه را از کارگزاری شام معزول و سهل بن حنیف را جانشین وی کرد. معاویه نپذیرفت و شام را زیر فرمان خود گرفت. پس از پایان جنگ جمل، حضرت علی، حریر بن عبدالله را به شام فرستاد تا از معاویه بیعت بگیرد. معاویه نیز به خون‌خواهی عثمان لشکری برای جنگ با حضرت علی آماده کرد. حضرت علی هم از کوفه عازم جنگ شد و در صفین جنگ سختی میان سپاه شام و عراق درگرفت. این نبرد۱۱۰ روز طول کشید.پس از چند روز نبرد، سپاه حضرت علی در شرف پیروزی بود که با پیشنهاد عمروعاص، سپاه معاویه قرآن‌ها را بر سر نیزه کردند. با دیدن این صحنه گروهی از سپاه عراق جنگ را ترک کردند.حضرت علی مالک اشتر و یا عبدالله بن عباس را برای نمایندگی و حکمیت انتخاب نمود؛ اما گروهی که جنگ را ترک کرده بودند، نپذیرفتند و ابوموسی اشعری را برگزیدند.بنابراین تعیین خلیفه به حکمیت میان عمروعاص و ابوموسی اشعری سپرده شد، لکن با بی کفایتی ابوموسی و زیرکی عمروعاص خلافت به معاویه سپرده و حضرت علی از آن عزل شد و علناً قدرت را از دست حضرت گرفت. محتویات [نهفتن] ۱ شناسه جنگ ۲ جنگندگان ۳ امرا سپاه امام ۴ امرا سپاه شام ۵ قوا خلفای راشدین ۶ قوا شام ۷ تلفات سپاه خلفای راشدین ۸ تلفات سپاه شام ۹ وقایع جالب ۱۰ پانویس شناسه جنگ [ویرایش] ——————————————————————————– تاریخ:۱ صفر ۳۷ قمری-۲۴ جمادی الاولی ۳۷ قمری مکان:صفین، شام(سوریه کنونی) نتیجه:حکمیت بین طرفین و شکل گیری خوارج جنگندگان [ویرایش] ——————————————————————————– خلفای راشدین اهالی شام(قاسطین) امرا سپاه امام [ویرایش] ——————————————————————————– علی بن ابی طالب مالک اشتر عمار یاسر عبدالله بن عباس عبیدالله بن عباس حجر بن عدی محمد بن ابوبکر هاشم بن عتبه حارثه بن قدامه صعصعه بن صوحان قیس بن سعد انصاری سهل بن حنیف انصاری جندب بن کعب ازدی عدی بن حاتم طایی محمد حنفیه ابوالجوشاء ابوایوب انصاری ابوقناده انصاری اشعث بن قیس(از امرا آشوبگر]] عبدالله بن وهب راسبی(سرکرده خوارج]] حرقوص بن زهیر سعدی(از امرا خوارج]] امرا سپاه شام [ویرایش] ——————————————————————————– معاویه عمروعاص مروان حوشب نعمان بن بشیر عبیدالله بن عمر سعید بن عاص ولید بن عقبه ضحاک بن قیس بسر بن ارطاه سفیان بن عوف حبیب بن مسلمه ذی الکلاع حمیری ابوالأعور سلمی قوا خلفای راشدین [ویرایش] ——————————————————————————– ۹۰٬۰۰۰-۱۲۰٬۰۰۰ (۱۸٬۰۰۰ نفر از خوارج) (۳۰۰ نفر از اهالی شام) قوا شام [ویرایش] ——————————————————————————– ۱۲۰٬۰۰۰-۳۰۰٬۰۰۰ تلفات سپاه خلفای راشدین [ویرایش] ——————————————————————————– ۲۰٬۰۰۰-۲۵٬۰۰۰ تلفات سپاه شام [ویرایش] ——————————————————————————– ۴۵٬۰۰۰-۶۵٬۰۰۰ وقایع جالب [ویرایش]در روزهای آغازین جنگ سپاهیان شام به دلیل حضور نداشتن شخص معاویه در میدان جنگ روحیه خود را باخته و تلفات سنگینی داده بودند.به همین دلیل معاویه با کمک عمروعاص شخصی به نام داود دمشقی که شباهت عجیبی به خود داشت را پیدا کرد و با دادن مقادیر زیادی پول او را به جای خود به میدان فرستاد.سرانجام این شخص در واپسین روزهای جنگ به هلاکت رسید. در پنجمین روز جنگ که رود فرات به تصرف سپاه امام درآمده بود عمروعاص برای بازپس گیری رود خدعه ای به کار برد:او تعدادی از سپاهیان شام را در میان سپاهیان امام نفوذ داد تا در بین آن ها شایعه کنند که سپاهیان شام می خواهند نیمه های شب مسیر رود را به سمت اردوگاه سپاه امام تغییر داده و تمامی آنان را غرق کنند بسیاری از سپاهیان زودباور امام با شنیدن اصواتی شبیه به صدای کلنگ از سوی اردوگاه سپاه شام این اکاذیب را باور کرده از اردوگاه گریختند و نظم سپاه امام در هم ریخت و تلاش های مالک اشتر و چند تن دیگر از یاران امام مبنی بر بازگرداندن سربازان به اردوگاه بی نتیجه ماند.در حالی که تمام این مدت سپاهیان مشغول طبل زدن بودند و این اصوات هم مربوط به طبل زدن آن ها بود و با این خدعه عمروعاص هم فرات را از دست سپاهیان امام درآورد و هم نظم آن ها را به هم زد. در واپسین روز جنگ که سپاه امام در شرف پیروزی بود و مالک اشتر و قیس بن سعد بن عباده انصاری، دو تن از سرداران سپاه امام، چند قدم تا خیمه معاویه فاصله داشتند، امام علی (ع)دست به شمشیر برده و به عمروعاص و ۳ تن از اطرافیان او(ضحاک بن قیس، بسر بن ارطاه، سفیان بن عوف)حمله کردند.عمروعاص برای رهایی از ضربت ذوالفقار امام لخت شد و ۳ تن دیگر نیز به پیروی از وی عورت خویش را نمایان کردند و امام(ع) از شرم چشمان خویش را بستند و راهشان را کج کردند عمروعاص زمانی که از این مهلکه جان سالم به در برد به اردوگاه سپاه شام بازگشته و دستور داد قرآن ها را بر سر نیزه کنند. علی در این جنگ ۵۲۱ بار شمشیر خود را از غلاف بیرون کشید و ۵۲۱ نفر را کشت .